Μια μεγάλη διαδρομή -που διαρκεί από τις αρχές της δεκαετίας του '90 και φτάνει έως σήμερα-, μιας σπουδαίας ερμηνεύτριας περιλαμβάνει η μεγάλη προσφορά της «Κ.Ε.» που ξεκινά την Κυριακή: στις 18 θα βρείτε το άλμπουμ «Η αγάπη θα σε βρει όπου και να 'σαι», ενώ από τις 25 του μηνός θα συνεχίσουμε με πενταπλή κασετίνα με τα καλύτερα της Αλεξίου από το 1990 μέχρι σήμερα. Τίτλος, «Χάρις Αλεξίου - Η δικιά μας ψυχή».
Το τελευταίο άλμπουμ της Χαρούλας Αλεξίου με τίτλο «Η αγάπη θα σε βρει όπου και να 'σαι». Τραγούδια που σφράγισε με την ερμηνεία της («Οι δικοί μου ξένοι», «Για ένα Tango», «Μινοράκι», «Ελα κοντά μου απόψε», «Ονειρά μου αγόρια μου», «Δεκατρείς φωτιές», «Πανσέληνος», «Συναυλία», «Οι άντρες περνούν μαμά», «Οι δρόμοι», «Μάγισσα», «Μάνα»), δικά της και του Νίκου Αντύπα, αλλά και διαχρονικές επιτυχίες όπως τα «Σύννεφα» του Τσιτσάνη, το «Λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω» των Βίρβου- Τζουανάκου, το «Αγριολούλουδο» του Νικολόπουλου και το «Δημοσθένους λέξις» του Σαββόπουλου.
«Ολα έχουν κάτι κοινό»
Ετσι, μέσα σε έξι άλμπουμ θα βρείτε από τους πειραματισμούς της δεκαετίας του '90 μέχρι τη σημερινή Χαρούλα, που παραμένει πάντοτε δημιουργική, δυναμική και εξομολογητική. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο τελευταίος της δίσκος «Η αγάπη θα σε βρει όπου και να 'σαι». Ενα άλμπουμ που έχει απ' όλα: μεγάλες δόσεις εξομολογήσεων, νεανική αύρα και ορμή που προκύπτει από τη συμμετοχή του γιου της Μάνου Θεοφίλου, που ανέλαβε την παραγωγή αλλά κι ένα κομμάτι χιπ χοπ, το «Μεγάλωσα», το οποίο μοιάζει από τα πιο αυτοβιογραφικά της καριέρας της. Κι από την άλλη, τραγούδια σαν το «Σήμερα κλαίω, αύριο γελώ», σε μουσική του Γκουστάβο Σανταολάγια (από τα «Ημερολόγια μοτοσικλέτας»), το τραγούδι «Als ich fortging» του Γερμανού Dirk Michaelis, το οποίο έγινε «Γύρνα εκεί που αγαπάς», αλλά και το ιταλικό «Amore annascunnuto» των Bruno Coulais και Philippe Fragione που αποδίδεται ως «Κρυμμένη αγάπη».
«Τα τραγούδια μου τα ενώνει ότι έχουν κάτι μεσογειακό, ανεξάρτητα από την εθνικότητα των συνθετών τους, τα ενώνει ακόμα ότι μεταφέρουν τις δικές μου εξομολογήσεις που σημειώνω πότε σ' έναν λογαριασμό της ΔΕΗ, πότε στην απόδειξη των διοδίων, πότε σ' ένα μπλοκ καθώς ακούω μουσική» έλεγε στο «7» πριν από λίγους μήνες που κυκλοφόρησε ο δίσκος. «Αρχισα να γράφω το "Μεγάλωσα", ενώ άκουγα ένα ηλεκτρικό σόλο του Αντώνη Μιτζέλου από τους Τερμίτες. Κάτι ξεκλείδωσε μέσα μου. Οταν ξαναδιάβασα τους στίχους, είπα: «Μόνο με τα σκοτεινά μεγάλωσες; Δεν έζησες και φως;». Σκέφτηκα να γράψω κάτι και γι' αυτό, αλλά θα ήταν πολύ επιτηδευμένο. Αυτό το τραγούδι μού βγήκε. Ας μου κάνουν μήνυση!»
Τα τραγούδια της κασετίνας προέρχονται από πολύ δημοφιλείς δίσκους, όπως το «Παιχνίδι της αγάπης», το «Δι' ευχών», η «Οδός Νεφέλης '88», το «Εϊ...!», είναι όμως και ζωνταντές ηχογραφήσεις από το «Γυρίζοντας τον κόσμο και ένα φιλί του Κόσμου» (Live '92-'97). Πρόκειται για άλμπουμ που κυκλοφόρησαν από τη δεκαετία του '90 και μετά αναδεικνύοντας τον νέο της ήχο και μια απρόσμενη πλευρά της. Το "Δι' ευχών" ξάφνιασε. «Στο Τόκιο κάποια στιγμή τραγούδησα το "Δι' ευχών" με μια κιθάρα και ένα μπουζούκι. Αλλά εδώ δεν τολμούσα να το κάνω. Ισως είναι αυτές οι χαζοφοβίες που έχουμε ορισμένες φορές, ότι, από τη στιγμή που το κοινό τώρα περιμένει τη «δύναμη», δεν θα δεχθεί αλλιώς τα πράγματα» λέει η ίδια στο βιβλίο «Αλεξίου», που επιμελήθηκε ο Γιώργος Τσάμπρας (εκδόσεις Κ. Αδάμ).
Ωσπου το 1995 έρχεται το πιο δικό της -έως τότε- άλμπουμ: η «Οδός Νεφέλης '88».
«1990. Νέα εποχή. Το «Δι' ευχών» του Ν. Αντύπα αλλάζει εικόνα, ήχο και επιλογές, η «Οδός Νεφέλης», όμως, βγάζει περισσότερο από ποτέ στην επιφάνεια την Αλεξίου ως δημιουργό, ενώ από εκεί και πέρα καθημερινές εικόνες γίνονται τραγούδια. «Αυτά τα τραγούδια ξεκίνησαν να γράφονται γύρω στο '88, στο νοικιασμένο σπίτι στη γειτονιά της Ακρόπολης. Οταν η σιωπή γεννούσε τους δικούς της ήχους, τα μπλοκάκια μου γέμιζαν με στίχους και, πότε στην κιθάρα, πότε στο πιάνο, γινόντουσαν τραγούδια. Οι πρώτοι που τα άκουσαν ήταν οι φίλοι μου. Ο Αντώνης, η Λίνα, η Αφροδίτη, η Ευγενία, ο Ηλίας, ο Πάνος και το αδερφάκι μου, ο Γιώργος. Οι άνθρωποι που με στήριξαν στην οδό Νεφέλης. Μετά ήρθε ο Σωτήρης και η παρέα γέννησε άλλους ήχους. Μου χάρισε και ένα cd της Πατρίσια Κας "Les hommes qui passent". Εγινε κι αυτό τραγούδι, απρόσμενα. Απρόσμενα ήρθε από τον Νίκο και το τραγούδι του Τσιτσάνη» έγραφε η ίδια στο βιβλιαράκι της «Οδού Νεφέλης 88» το 1995.
Το «Παιχνίδι της αγάπης» είναι ένα ακόμα άλμπουμ όπου η Αλεξίου αφήνει το στίγμα της τόσο στη μουσική όσο και στους στίχους. Δουλεύτηκε, δε, και κυκλοφόρησε όσο η «Οδός Νεφέλης» ήταν στο αποκορύφωμά της. Ισως αυτό να κόστισε στην αποδοχή του. «Μέσα στο 1997 έγραψα σχεδόν όλα τα τραγούδια που μπήκαν στο "Παιχνίδι της αγάπης". Μπαίνοντας στο στούντιο να κάνω δοκιμαστικά, να τα ακούσω με τους μουσικούς, τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους. Δεν είχα κανένα λόγο να αναρωτιέμαι αν πρέπει να τα κάνω ή όχι, πέρα βέβαια από εκείνον τον φόβο που υπάρχει πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού -αν είναι καλά ή όχι, σε ποιον μιλάνε και τι λένε...» (απόσπασμα από το βιβλίο «Αλεξίου» του Γ. Τσάμπρα).
Κι αν τα τραγούδια της Χαρούλας περιελάμβαναν πάντοτε στιγμές από την προσωπική της ζωή, υπάρχει άραγε κάτι που θα ήθελε να σβήσει; «Αν μπορούσα να τα ζήσω όλα απ' την αρχή, θα 'θελα να ζήσω μια σχέση με την αθωότητα της εφηβείας» έλεγε στο «7». «Οπου δεν υπάρχουν ψυχικά χρέη, κανείς δεν στέκει πάνω απ' τον άλλον, κανείς δεν πασχίζει ν' αποδείξει κάτι. Αλλά ξέρω ότι αυτό δεν γίνεται πια. Κι έπειτα, δεν νομίζω ότι έχω ακόμα κάτι να δώσω. Αισθάνομαι ότι έχω αγαπήσει πολύ δυνατά και μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου ανήκει στις προηγούμενες σχέσεις μου. Μπορώ να έχω φίλους, να γελάω, να δακρύζω, αλλά να μην είμαι ερωτευμένη. Η ζωή, βέβαια, είναι τόσο απρόβλεπτη, ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί. Και μ' αρέσει που κρατώ μέσα μου κάτι ιδεατό».
Η Χαρούλα Αλεξίου αυτό το διάστημα περιοδεύει με τη Μάρθα Φριτζήλα.
Πηγη:Ελευθεροτυπια,ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
http://www.enet.gr/?i=news.el.texnes&id=182725
pmicha
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου