Μυστικά, ψέµατα, χαµένες ταυτότητες και δραµατικές αλλαγές στο χρηµατιστήριο της τέχνης κρύβει η συντήρηση και µελέτη ζωγραφικών έργων Δεν έχει µόνο ο καιρός γυρίσµατα, αλλά και η τέχνη. Πίνακες που θεωρούνταν αριστουργήµατα σπουδαίων δηµιουργών της Αναγέννησης αποδεικνύονται... αγνώστου πατρός. Εργα που είχαν πωληθεί για ένα κοµµάτι ψωµί βρέθηκε να έχουν βγει από το χέρι µεγάλων µαστόρων. Και δηµιουργίες που έµεναν στις αποθήκες ως αδιάφορες και συνηθισµένες, έπειτα από ένα γερό λίφτινγκ στα χέρια των συντηρητών, αποκαλύπτουν ένα νέο, όχι απλώς πιο λαµπερό, αλλά και διαφορετικό πρόσωπο.
Απόδειξη για όλα τούτα αποτελεί η έκθεση «Close Εxamination: Fakes, Μistakes and Discoveries» που φιλοξενείται στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου όπου έχουν συγκεντρωθεί περί τα 40 έργα ζωγράφων όπως Ραφαήλ, Ντίρερ, Ρέµπραντ και επιχειρείται να βρεθεί η ταυτότητά τους.... Αλλα είναι αµφισβητούµενης υπογραφής, άλλα αλλοιώθηκαν είτε για να φαίνεται ότι δηµιουργήθηκαν από σπουδαίο χρωστήρα είτε για να ακολουθήσουν τα γούστα µιας εποχής και άλλα εξακολουθούν να παραµένουν αγνώστου δηµιουργού. Υπάρχουν τέλος και εκείνα που αν και θεωρούνταν πλαστά, τελικά αποδείχτηκε πως ήταν έργα σηµαντικών ζωγράφων.
Χαρακτηριστικό παράδειγµα το πορτρέτο µιας µελαχρινής κοπέλας µε σοβαρό ύφος και διάπλατα ανοιχτά µάτια που στέκεται µπροστά σε ένα ανοιχτό παράθυρο. Το πορτρέτο που θεωρείται αναγεννησιακό είχε ενταχθεί στις συλλογές της Πινακοθήκης τον 19ο αιώνα. Ποιος ήταν ο δηµιουργός του όµως; Ο Λορέντζο Λότο ή ο Πάλµα Βέκιο;
Στην προσπάθεια να δοθεί απάντηση οι συντηρητές επιχείρησαν να κοιτάξουν τον πίνακα σε βάθος το 1978. Και διαπίστωσαν πως κάτω από τη µελαχρινή κυρία κρυβόταν µία κατάξανθη. Εναν αιώνα αργότερα από τη δηµιουργία της οι προτιµήσεις άλλαξαν. Κι έτσι ένα δεύτερο χέρι αποφάσισε να σκουρύνει τα µαλλιά της, να µαλακώσει το πιγούνι και τα τόξα της, να αποδώσει τα µάτια της πιο ανοιχτά και να τονίσει το στήθος. Πλαστή αποδείχτηκε και η «Παναγία µε βρέφος και άγγελο» που θεωρούνταν έργο των χρόνων του Ραφαήλ. Ωσπου οι ειδικοί διαπίστωσαν πως ακόµη και οι µικρές ρωγµές είχαν ζωγραφιστεί τον 19ο αιώνα.
Η ντροπή του Μποτιτσέλι
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4584677
inglourious basterd...
Απόδειξη για όλα τούτα αποτελεί η έκθεση «Close Εxamination: Fakes, Μistakes and Discoveries» που φιλοξενείται στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου όπου έχουν συγκεντρωθεί περί τα 40 έργα ζωγράφων όπως Ραφαήλ, Ντίρερ, Ρέµπραντ και επιχειρείται να βρεθεί η ταυτότητά τους.... Αλλα είναι αµφισβητούµενης υπογραφής, άλλα αλλοιώθηκαν είτε για να φαίνεται ότι δηµιουργήθηκαν από σπουδαίο χρωστήρα είτε για να ακολουθήσουν τα γούστα µιας εποχής και άλλα εξακολουθούν να παραµένουν αγνώστου δηµιουργού. Υπάρχουν τέλος και εκείνα που αν και θεωρούνταν πλαστά, τελικά αποδείχτηκε πως ήταν έργα σηµαντικών ζωγράφων.
Χαρακτηριστικό παράδειγµα το πορτρέτο µιας µελαχρινής κοπέλας µε σοβαρό ύφος και διάπλατα ανοιχτά µάτια που στέκεται µπροστά σε ένα ανοιχτό παράθυρο. Το πορτρέτο που θεωρείται αναγεννησιακό είχε ενταχθεί στις συλλογές της Πινακοθήκης τον 19ο αιώνα. Ποιος ήταν ο δηµιουργός του όµως; Ο Λορέντζο Λότο ή ο Πάλµα Βέκιο;
Στην προσπάθεια να δοθεί απάντηση οι συντηρητές επιχείρησαν να κοιτάξουν τον πίνακα σε βάθος το 1978. Και διαπίστωσαν πως κάτω από τη µελαχρινή κυρία κρυβόταν µία κατάξανθη. Εναν αιώνα αργότερα από τη δηµιουργία της οι προτιµήσεις άλλαξαν. Κι έτσι ένα δεύτερο χέρι αποφάσισε να σκουρύνει τα µαλλιά της, να µαλακώσει το πιγούνι και τα τόξα της, να αποδώσει τα µάτια της πιο ανοιχτά και να τονίσει το στήθος. Πλαστή αποδείχτηκε και η «Παναγία µε βρέφος και άγγελο» που θεωρούνταν έργο των χρόνων του Ραφαήλ. Ωσπου οι ειδικοί διαπίστωσαν πως ακόµη και οι µικρές ρωγµές είχαν ζωγραφιστεί τον 19ο αιώνα.
Η ντροπή του Μποτιτσέλι
Πριν από έναν αιώνα απέκτησε η Πινακοθήκη την «Αλληγορία» του Σάντρο Μποτιτσέλι. Μάλιστα χρειάστηκε να πληρώσει πολύ περισσότερα χρήµατα για να αποκτήσει αυτόν τον πίνακα σε σχέση µε ένα δεύτερο έργο του Μποτιτσέλι που αγοράστηκε στην ίδια δηµοπρασία. Λίγο αργότερα οι ειδικοί αµφισβήτησαν το έργο ως δηµιουργία του Μποτιτσέλι και από καµάρι ο πίνακας κατέληξε να αποτελεί την ντροπή της Πινακοθήκης και δεν άργησε να βρεθεί στην αποθήκη. Μέχρι που οι σύγχρονοι συντηρητές αποφάσισαν να δώσουν στην «Αλληγορία» µια δεύτερη ευκαιρία. Και να διαπιστώσουν πως το έργο δεν είναι χωρίς αξία και πως δηµιουργήθηκε στα χρόνια του Μποτιτσέλι, ίσως από τον ίδιο, ίσως από κάποιον άλλο ζωγράφο.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4584677
inglourious basterd...
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου