Απαίσιες τουαλέτες. Κουνούπια βουίζουν πάνω από νερά που λιμνάζουν σε λακκούβες. Τείχη που καταρρέουν. Χαλαρή ασφάλεια. Μια τρομοκρατική επίθεση. Οι προετοιμασίες της Ινδίας για τους Κοινοπολιτειακούς Αγώνες των 72 εθνών, οι οποίοι έχουν προγραμματιστεί να ξεκινήσουν στο Δελχί, στις 3 Οκτωβρίου, δεν έχουν κερδίσει καλές κριτικές. "Κοινο-βρωμιά», ήταν ένα από τα πρωτοσέλιδα βρετανικής ταμπλόιντ. Στην καλύτερη περίπτωση - αν υποτεθεί ότι οι διοργανωτές κάνουν την τελευταία στιγμή εξόρμηση για να καλλωπίσουν τα πράγματα - οι αγώνες του Δελχί θα μείνουν στην ιστορία ως ένα χάος. Η αντίθεση με τη σχεδόν άψογη φιλοξενία των Ολυμπιακών Αγώνων του 2008 στην Κίνα δύσκολα θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρη...
Κάποιοι πιστεύουν πως μια μεγάλη αθλητική εκδήλωση σημαίνει κάτι σημαντικό για το έθνος που την φιλοξενεί. Αποτελεσματικές χώρες χτίζουν γήπεδα και κάνουν τα λεωφορεία να έρχονται στην ώρα τους. Το γεγονός ότι η Ινδία δεν φαίνεται να μπορεί να κάνει οποιοδήποτε από αυτά δείχνει ότι θα είναι πάντα μια δύναμη δεύτερης κατηγορίας.
Ή μήπως μπορεί; Παρά τα πρωτοσέλιδα, η Ινδία τα πηγαίνει αρκετά καλά. Η οικονομία της αναμένεται να αυξηθεί κατά 8,5% φέτος. Έχει πολύ δρόμο μπροστά της πριν να γίνει τόσο πλούσια όσο η Κίνα - η κινεζική οικονομία είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερη - αλλά θα μπορούσε να ξεπεράσει και τους ρυθμούς ανάπτυξης της Κίνας μέχρι το 2013, αν όχι νωρίτερα. Ορισμένοι οικονομολόγοι πιστεύουν ότι η Ινδία θα αναπτύσσεται ταχύτερα από οποιαδήποτε άλλη μεγάλη χώρα μέσα στα επόμενα 25 χρόνια. Η ταχεία ανάπτυξη σε μια χώρα των 1,2 δισεκατομμυρίων ανθρώπων είναι συναρπαστική.
Η δύναμη των ανθρώπων
Υπάρχουν δύο λόγοι για τους οποίους η Ινδία θα αρχίσει σύντομα να ξεπερνάει την Κίνα. Το ένα είναι η δημογραφία. Το εργατικό δυναμικό της Κίνας θα ξεκινήσει σύντομα να γερνάει. Σε λίγα χρόνια, θα αρχίσει να συρρικνώνεται. Αυτό θα συμβεί ως αποτέλεσμα της εφαρμογής της πολιτικής του ενός παιδιού. Η Indira Gandhi δοκίμασε κάτι παρόμοιο στη δεκαετία του 1970, όταν έθεσε τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και δημιούργησε ένα πρόγραμμα αναγκαστικής στείρωσης. Ακολούθησε ένας σάλος διαμαρτυριών. Η δημοκρατία αποκαταστάθηκε και οι καταναγκαστικές δημογραφικές πολιτικές εγκαταλείφθηκαν. Η Ινδία είναι τώρα ευλογημένη με ένα νέο και αυξανόμενο εργατικό δυναμικό. Το ποσοστό του πλήθους των παιδιών και των ηλικιωμένων προς το πλήθος των ενηλίκων σε ηλικία εργασίας είναι ένα από τα καλύτερα στον κόσμο και θα παραμείνει έτσι για μια γενιά. Η οικονομία της Ινδίας θα ωφεληθεί από αυτό το "δημογραφικό μέρισμα", το οποίο έχει ενεργοποιήσει πολλά θαύματα της Ασιατικής οικονομίας.
Ο δεύτερος λόγος για την αισιοδοξία είναι η δημοκρατία στην Ινδία, η οποία χλευάζεται από πολλούς. Η ιδέα ότι η δημοκρατία επιβραδύνει την ανάπτυξη στις φτωχές χώρες κερδίζει έδαφος τα τελευταία χρόνια. Εκλεγμένες κυβερνήσεις υποκύπτουν στις απαιτήσεις των εγωιστικών φατριών και ομάδων συμφερόντων. Ακόμη και οι πιο επείγουσες αποφάσεις καθυστερούν λόγω ατελείωτων συζητήσεων.
Στην Κίνα δεν υπάρχει αυτό το πρόβλημα. Όταν οι τεχνοκράτες της αποφασίσουν τη δημιουργία φράγματος ενός ποταμού, την κατασκευή δρόμου ή τη μετακίνηση ενός χωριού, το φράγμα ανεβαίνει, ο δρόμος κατεβαίνει και το χωριό εξαφανίζεται. Οι εκτοπισμένοι κάτοικοι του χωριού μπορεί να αποζημιωθούν, αλλά δεν επιτρέπεται να σταθούν στο δρόμο της προόδου. Οι ηγέτες της Κίνας λαμβάνουν ορθολογικές αποφάσεις που ισοσταθμίζουν τις ανάγκες όλων των πολιτών σε βάθος χρόνου. Αυτό έχει οδηγήσει σε ταχεία και βιώσιμη ανάπτυξη που έχει βγάλει εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους από τη φτώχεια.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μια ισχυρή κεντρική κυβέρνηση θα είχε δώσει στην Ινδία λιγότερο χαοτικούς Κοινοπολιτειακούς Αγώνες αλλά στη ζωή υπάρχουν περισσότερα από το μπάντμιντον και τη ρυθμική γυμναστική. Το κράτος της Ινδίας μπορεί να είναι αδύναμο, όμως οι ιδιωτικές επιχειρήσεις της είναι ισχυρές. Ο Ινδικός καπιταλισμός οδηγείται από τα εκατομμύρια των επιχειρηματιών, οι οποίοι μανιωδώς κάνουν τη δουλειά τους. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν η Ινδία άνοιξε τα σύνορα στο εξωτερικό εμπόριο, οι ινδικές επιχειρήσεις έχουν άνθηση. Η χώρα διαθέτει τώρα λεγεώνες ακμαζουσών μικρών επιχειρήσεων καθώς και έναν ικανό αριθμό εκείνων που με αυτοπεποίθηση συζητούν με την παγκόσμια ελίτ. Είναι λιγότερο εξαρτημένοι από ό,τι είναι οι κινεζικές εταιρείες και συχνά πιο καινοτόμες: έχουν πρωτοπορήσει σχετικά με τη δημιουργία του αυτοκινήτου των 2.000 δολαρίων, την εξαιρετικά φθηνή εγχείριση καρδιάς καθώς και μερικούς νέους τρόπους να κάνουν το μάνατζμεν και τη διαχείριση να ανταποκρίνονται περισσότερο στις ανάγκες των πελατών. Οι ιδέες ρέουν πιο εύκολα στην Ινδία, αφού στερείται της κουλτούρας του απορρήτου και της λογοκρισίας που επικρατεί στην Κίνα. Αυτό, σε συνδυασμό με την ανεξέλεγκτη πειρατεία στην Κίνα, είναι ο λόγος που οι βιομηχανίες της γνώσης, όπως το λογισμικό, αγαπούν την Ινδία, αλλά αποφεύγουν την Κίνα.
Η ατομικιστική μορφή καπιταλισμού στη Ινδία μπορεί επίσης να είναι πιο ισχυρή από ό, τι σε κράτη κατευθυνόμενα από την κεντρική κυβέρνηση όπως η Κίνα. Κινεζικές επιχειρήσεις ευημερούν υπό σοφή κυβέρνηση, αλλά κακοί κυβερνήτες μπορούν να προκαλέσουν πολύ περισσότερες βλάβες στην Κίνα από ό,τι στην Ινδία, επειδή οι εξουσίες τους είναι πολύ μεγαλύτερες. Αν, Θεός φυλάξοι, ένας άλλος Μάο ήταν να πάρει τα ηνία, δεν θα υπήρχε μηχανισμός για να απαλλαγούμε από αυτόν.
Αυτό είναι ένα πρόβλημα για το μέλλον. Προς το παρόν, τα προβλήματα της Ινδίας είναι οδυνηρά ορατά. Οι δημόσιοι δρόμοι είναι άθλιοι. Οι δημόσιες συγκοινωνίες είναι ντροπή. Πολλοί από τους δυναμικούς επιχειρηματίες της χώρας χάνουν χρόνο κάθε μέρα κολλημένοι στην κίνηση. Οι επιχειρήσεις τους χωλαίνουν στο κόστος κατασκευής της υποδομής τους. Και το δημογραφικό μερίδιο της Ινδίας δε θα μετρήσει για πολύ αν οι νέοι εργαζόμενοι παραμείνουν άνεργοι. Το ποσοστό αλφαβητισμού της Ινδίας αυξάνεται, εν μέρει χάρη στην απότομη αύξηση των φτηνών ιδιωτικών σχολείων για τους φτωχούς, αλλά είναι ακόμα πολύ πίσω από την Κίνα.
Πλεονέκτημα της Ινδίας
Η ινδική κυβέρνηση αναγνωρίζει την ανάγκη να αντιμετωπισθεί η κρίση των υποδομών, και αυξάνεται η πίεση να πεισθούν ιδιωτικές επιχειρήσεις να εγκατασταθούν στην πρωτεύουσα. Αλλά η διαδικασία είναι αργή και επηρεασμένη από τη διαφθορά. Είναι δύσκολο να μετρηθεί, αλλά πολλοί παρατηρητές πιστεύουν η Κίνα έχει κάνει καλύτερη δουλειά από την Ινδία για τον περιορισμό της διαφθοράς, με τις συνηθισμένες βάναυσες μεθόδους της, όπως η δολοφονία ανθρώπων.
Με δεδομένη την επιλογή μεταξύ των επιχειρήσεων στην Κίνα ή την Ινδία, οι περισσότεροι ξένοι επενδυτές θα διαλέξουν κατά πάσα πιθανότητα την Κίνα. Η αγορά είναι μεγαλύτερη, η κυβέρνηση πιο εύκολο να ασχοληθεί μαζί τους. Όμως, καθώς η παγκόσμια οικονομία γίνεται πιο απαιτητική σε γνώσεις, το πλεονέκτημα της Ινδίας θα αυξηθεί. Αυτό είναι κάτι για να συλλογιστεί κανείς ενώ βρίσκεται κολλημένος στην κίνηση του Δελχί.
The Economist, Sep 30th 2010
"India's surprising economic miracle"
http://www.economist.com/node/17147648
elegsis
Κάποιοι πιστεύουν πως μια μεγάλη αθλητική εκδήλωση σημαίνει κάτι σημαντικό για το έθνος που την φιλοξενεί. Αποτελεσματικές χώρες χτίζουν γήπεδα και κάνουν τα λεωφορεία να έρχονται στην ώρα τους. Το γεγονός ότι η Ινδία δεν φαίνεται να μπορεί να κάνει οποιοδήποτε από αυτά δείχνει ότι θα είναι πάντα μια δύναμη δεύτερης κατηγορίας.
Ή μήπως μπορεί; Παρά τα πρωτοσέλιδα, η Ινδία τα πηγαίνει αρκετά καλά. Η οικονομία της αναμένεται να αυξηθεί κατά 8,5% φέτος. Έχει πολύ δρόμο μπροστά της πριν να γίνει τόσο πλούσια όσο η Κίνα - η κινεζική οικονομία είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερη - αλλά θα μπορούσε να ξεπεράσει και τους ρυθμούς ανάπτυξης της Κίνας μέχρι το 2013, αν όχι νωρίτερα. Ορισμένοι οικονομολόγοι πιστεύουν ότι η Ινδία θα αναπτύσσεται ταχύτερα από οποιαδήποτε άλλη μεγάλη χώρα μέσα στα επόμενα 25 χρόνια. Η ταχεία ανάπτυξη σε μια χώρα των 1,2 δισεκατομμυρίων ανθρώπων είναι συναρπαστική.
Η δύναμη των ανθρώπων
Υπάρχουν δύο λόγοι για τους οποίους η Ινδία θα αρχίσει σύντομα να ξεπερνάει την Κίνα. Το ένα είναι η δημογραφία. Το εργατικό δυναμικό της Κίνας θα ξεκινήσει σύντομα να γερνάει. Σε λίγα χρόνια, θα αρχίσει να συρρικνώνεται. Αυτό θα συμβεί ως αποτέλεσμα της εφαρμογής της πολιτικής του ενός παιδιού. Η Indira Gandhi δοκίμασε κάτι παρόμοιο στη δεκαετία του 1970, όταν έθεσε τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και δημιούργησε ένα πρόγραμμα αναγκαστικής στείρωσης. Ακολούθησε ένας σάλος διαμαρτυριών. Η δημοκρατία αποκαταστάθηκε και οι καταναγκαστικές δημογραφικές πολιτικές εγκαταλείφθηκαν. Η Ινδία είναι τώρα ευλογημένη με ένα νέο και αυξανόμενο εργατικό δυναμικό. Το ποσοστό του πλήθους των παιδιών και των ηλικιωμένων προς το πλήθος των ενηλίκων σε ηλικία εργασίας είναι ένα από τα καλύτερα στον κόσμο και θα παραμείνει έτσι για μια γενιά. Η οικονομία της Ινδίας θα ωφεληθεί από αυτό το "δημογραφικό μέρισμα", το οποίο έχει ενεργοποιήσει πολλά θαύματα της Ασιατικής οικονομίας.
Ο δεύτερος λόγος για την αισιοδοξία είναι η δημοκρατία στην Ινδία, η οποία χλευάζεται από πολλούς. Η ιδέα ότι η δημοκρατία επιβραδύνει την ανάπτυξη στις φτωχές χώρες κερδίζει έδαφος τα τελευταία χρόνια. Εκλεγμένες κυβερνήσεις υποκύπτουν στις απαιτήσεις των εγωιστικών φατριών και ομάδων συμφερόντων. Ακόμη και οι πιο επείγουσες αποφάσεις καθυστερούν λόγω ατελείωτων συζητήσεων.
Στην Κίνα δεν υπάρχει αυτό το πρόβλημα. Όταν οι τεχνοκράτες της αποφασίσουν τη δημιουργία φράγματος ενός ποταμού, την κατασκευή δρόμου ή τη μετακίνηση ενός χωριού, το φράγμα ανεβαίνει, ο δρόμος κατεβαίνει και το χωριό εξαφανίζεται. Οι εκτοπισμένοι κάτοικοι του χωριού μπορεί να αποζημιωθούν, αλλά δεν επιτρέπεται να σταθούν στο δρόμο της προόδου. Οι ηγέτες της Κίνας λαμβάνουν ορθολογικές αποφάσεις που ισοσταθμίζουν τις ανάγκες όλων των πολιτών σε βάθος χρόνου. Αυτό έχει οδηγήσει σε ταχεία και βιώσιμη ανάπτυξη που έχει βγάλει εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους από τη φτώχεια.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μια ισχυρή κεντρική κυβέρνηση θα είχε δώσει στην Ινδία λιγότερο χαοτικούς Κοινοπολιτειακούς Αγώνες αλλά στη ζωή υπάρχουν περισσότερα από το μπάντμιντον και τη ρυθμική γυμναστική. Το κράτος της Ινδίας μπορεί να είναι αδύναμο, όμως οι ιδιωτικές επιχειρήσεις της είναι ισχυρές. Ο Ινδικός καπιταλισμός οδηγείται από τα εκατομμύρια των επιχειρηματιών, οι οποίοι μανιωδώς κάνουν τη δουλειά τους. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν η Ινδία άνοιξε τα σύνορα στο εξωτερικό εμπόριο, οι ινδικές επιχειρήσεις έχουν άνθηση. Η χώρα διαθέτει τώρα λεγεώνες ακμαζουσών μικρών επιχειρήσεων καθώς και έναν ικανό αριθμό εκείνων που με αυτοπεποίθηση συζητούν με την παγκόσμια ελίτ. Είναι λιγότερο εξαρτημένοι από ό,τι είναι οι κινεζικές εταιρείες και συχνά πιο καινοτόμες: έχουν πρωτοπορήσει σχετικά με τη δημιουργία του αυτοκινήτου των 2.000 δολαρίων, την εξαιρετικά φθηνή εγχείριση καρδιάς καθώς και μερικούς νέους τρόπους να κάνουν το μάνατζμεν και τη διαχείριση να ανταποκρίνονται περισσότερο στις ανάγκες των πελατών. Οι ιδέες ρέουν πιο εύκολα στην Ινδία, αφού στερείται της κουλτούρας του απορρήτου και της λογοκρισίας που επικρατεί στην Κίνα. Αυτό, σε συνδυασμό με την ανεξέλεγκτη πειρατεία στην Κίνα, είναι ο λόγος που οι βιομηχανίες της γνώσης, όπως το λογισμικό, αγαπούν την Ινδία, αλλά αποφεύγουν την Κίνα.
Η ατομικιστική μορφή καπιταλισμού στη Ινδία μπορεί επίσης να είναι πιο ισχυρή από ό, τι σε κράτη κατευθυνόμενα από την κεντρική κυβέρνηση όπως η Κίνα. Κινεζικές επιχειρήσεις ευημερούν υπό σοφή κυβέρνηση, αλλά κακοί κυβερνήτες μπορούν να προκαλέσουν πολύ περισσότερες βλάβες στην Κίνα από ό,τι στην Ινδία, επειδή οι εξουσίες τους είναι πολύ μεγαλύτερες. Αν, Θεός φυλάξοι, ένας άλλος Μάο ήταν να πάρει τα ηνία, δεν θα υπήρχε μηχανισμός για να απαλλαγούμε από αυτόν.
Αυτό είναι ένα πρόβλημα για το μέλλον. Προς το παρόν, τα προβλήματα της Ινδίας είναι οδυνηρά ορατά. Οι δημόσιοι δρόμοι είναι άθλιοι. Οι δημόσιες συγκοινωνίες είναι ντροπή. Πολλοί από τους δυναμικούς επιχειρηματίες της χώρας χάνουν χρόνο κάθε μέρα κολλημένοι στην κίνηση. Οι επιχειρήσεις τους χωλαίνουν στο κόστος κατασκευής της υποδομής τους. Και το δημογραφικό μερίδιο της Ινδίας δε θα μετρήσει για πολύ αν οι νέοι εργαζόμενοι παραμείνουν άνεργοι. Το ποσοστό αλφαβητισμού της Ινδίας αυξάνεται, εν μέρει χάρη στην απότομη αύξηση των φτηνών ιδιωτικών σχολείων για τους φτωχούς, αλλά είναι ακόμα πολύ πίσω από την Κίνα.
Πλεονέκτημα της Ινδίας
Η ινδική κυβέρνηση αναγνωρίζει την ανάγκη να αντιμετωπισθεί η κρίση των υποδομών, και αυξάνεται η πίεση να πεισθούν ιδιωτικές επιχειρήσεις να εγκατασταθούν στην πρωτεύουσα. Αλλά η διαδικασία είναι αργή και επηρεασμένη από τη διαφθορά. Είναι δύσκολο να μετρηθεί, αλλά πολλοί παρατηρητές πιστεύουν η Κίνα έχει κάνει καλύτερη δουλειά από την Ινδία για τον περιορισμό της διαφθοράς, με τις συνηθισμένες βάναυσες μεθόδους της, όπως η δολοφονία ανθρώπων.
Με δεδομένη την επιλογή μεταξύ των επιχειρήσεων στην Κίνα ή την Ινδία, οι περισσότεροι ξένοι επενδυτές θα διαλέξουν κατά πάσα πιθανότητα την Κίνα. Η αγορά είναι μεγαλύτερη, η κυβέρνηση πιο εύκολο να ασχοληθεί μαζί τους. Όμως, καθώς η παγκόσμια οικονομία γίνεται πιο απαιτητική σε γνώσεις, το πλεονέκτημα της Ινδίας θα αυξηθεί. Αυτό είναι κάτι για να συλλογιστεί κανείς ενώ βρίσκεται κολλημένος στην κίνηση του Δελχί.
The Economist, Sep 30th 2010
"India's surprising economic miracle"
http://www.economist.com/node/17147648
elegsis
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου