ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ κίνδυνος χρεοκοπίας, ωστόσο πρέπει να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις και να τιμωρούνται αυστηρά οι φοροφυγάδες, αλλά και το... «φακελάκι». Διαπιστώσεις ενός νομπελίστα, του 62χρονου κ. Χριστόφορου Πισσαρίδη από τη Λευκωσία. Είναι ο άνθρωπος που ξαφνιάστηκε περισσότερο απ΄ όλους από τη βράβευσή του:
«Αλήθεια σας λέω, ότι δεν περίμενα να απονεμηθεί σε εμένα το Νόμπελ. Πιθανώς άλλοι να το περίμεναν. Εγώ όμως όχι», είπε σε συνέντευξη που έδωσε στην αθηναϊκή εφημερίδα «Βήμα της Κυριακής». Του απονεμήθηκε από τη Βασιλική Σουηδική Ακαδημία Επιστημών, από κοινού με τους Αμερικανούς Πίτερ Ντάιμοντ και Ντέιλ Μόρτενσεν. Και πλέον άλλαξε η ζωή του:
«Κάθε μου λέξη, κάθε μου φράση γίνονται τώρα θέμα στα ΜΜΕ. Δεν μπορώ ακόμη να το συνειδητοποιήσω... Ίσως το συνειδητοποιήσω στις 10 Δεκεμβρίου, όταν θα βρεθώ στη Στοκχόλμη για την απονομή», αναφέρει μιλώντας για την εμπειρία του.
Με χαρακτηριστική κυπριακή προφορά και γεννημένος στους Αγίους Ομολογητές Λευκωσίας, ο νομπελίστας κ. Πισσαρίδης ενοχλήθηκε, όταν ορισμένα ΜΜΕ τον παρουσίασαν σαν Βρετανό, επειδή διέμενε στο Λονδίνο και ήταν επί χρόνια καθηγητής στην έδρα Οικονομικών Σπουδών Νόρμαν Σόσνοου του London School of Εconomics: «Έχω δύο διαβατήρια, ένα βρετανικό και ένα κυπριακό, αλλά με ενοχλεί να λένε ότι είμαι Βρετανός. Αν πουν “Βρετανοκύπριος” it΄ s ΟΚ -ή σκέτος Κύπριος- όχι όμως και “Βρετανός”» λέει.
«Το Νόμπελ είναι σαν το... τρένο»
Αλήθεια, πώς αισθάνεται κάποιος όταν τον ειδοποιούν ότι βραβεύεται με Νόμπελ και μάλιστα με Νόμπελ Οικονομίας; «Ακόμα δεν το πιστεύω. Γίνεται τόσο απότομα, που δύσκολα μπορεί κάποιος να το καταλάβει.Σε παίρνουν τηλέφωνο την προηγουμένη της ανακοίνωσης, σε κρατούν στο τηλέφωνο επί μισή ώρα και στο λένε εν συνεχεία χωρίς καμία εισαγωγή. Από εκείνη τη στιγμή λειτουργείς περίπου σαν τρένο. Σε ζητούν όλοι από παντού. Το πανεπιστήμιο στο οποίο εργάζομαι, μόλις μου ανακοινώθηκε η βράβευσή μου, μου είπε: “Τρέξε για πρες κόνφερανς”, “Βγες σ΄ αυτό το μέσο, βγες στο άλλο”, οι δημοσιογράφοι να με αναζητούν, τα τηλεφωνήματα να γίνονται απ΄ όλον τον κόσμο κτλ.»...
Παραμένει ένας προσηνής, απλός άνθρωπος, που είναι αφοσιωμένος στα δυο του παιδιά, τον Αντώνη, 23 ετών, απόφοιτο Οικονομικού Πανεπιστημίου και υπάλληλο σε μια μικρή τράπεζα στο Λονδίνο, και τη Μιράντα, 21 ετών, φοιτήτρια Σχολής Καλών Τεχνών: «Κάποια μέρα όλος ο κόσμος θα μιλά για τη ζωγράφο Μιράντα Πισσαρίδη. Θα το δείτε», λέει με ξεχωριστή υπερηφάνεια για τη μικρή του κόρη. Η μητέρα τους είναι Ιταλίδα, με την οποία ο κ. Πισσαρίδης είναι διαζευγμένος.
Τι συζήτησε με τον Πρωθυπουργό
Ώς το τέλος του έτους θα παραμείνει στο Λονδίνο, του αρέσει να χρησιμοποιεί ακόμα τα λονδρέζικα ταξί για τη μετακίνησή του και όταν συζητεί με Έλληνες, λέει και ορισμένες λέξεις στα αγγλικά (greekenglish - όπως οι περισσότεροι Κύπριοι του Λονδίνου). Πολλοί ηγέτες του τηλεφώνησαν για να τον συγχαρούν. Ανάμεσά τους και ο Πρόεδρος της Κύπρου κ. Δ. Χριστόφιας, αλλά και ο Πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου: «Μου τηλεφώνησε για να με συγχαρεί. Σε κάποια στιγμή με ρώτησε εάν θα ήμουν διατεθειμένος να συνεργαστούμε. Ήταν πολύ ευγενικός, αλλά τίποτα το συγκεκριμένο δεν συμφωνήσαμε». Και όταν ρωτήθηκε από «Το Βήμα» εάν είναι όντως διατεθειμένος να συνεργαστεί με τον Πρωθυπουργό, να είναι δηλαδή σύμβουλός του -ο κ. Παπανδρέου αξιοποιεί διαφόρους ξένους, ανάμεσά τους και νομπελίστες, συμβούλους- ο κ. Πισσαρίδης απλώς απάντησε: «Δεν γνωρίζω. Αλλά αυτό δεν εξαρτάται από μένα».
Στο ερώτημα, εάν η ελληνική κυβέρνηση είχε και άλλες επιλογές προτού καταφύγει στο μνημόνιο, απαντά ευθέως: «Δεν νομίζω. Εκεί που φτάσανε τα πράγματα, ο κ.Παπανδρέου δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Δεν μπορούσε δηλαδή να κάνει τίποτα. Δεν είχε άλλη επιλογή. Από όλες τις άλλες επιλογές που είχε, νομίζω ότι η προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας ήταν η καλύτερη, ήταν ο ορθότερος δρόμος. Εάν όμως η ελληνική κυβέρνηση εντόπιζε το πρόβλημα και το πάλευε πριν από δέκα χρόνια, χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος, να άλλαζε δηλαδή από τότε ριζικά την πολιτική της, ναι, υπήρχαν και άλλες λύσεις εκτός από το μνημόνιο. Η παρούσα κυβέρνηση ωστόσο δεν είχε άλλη επιλογή...».
Ο κ. Πισσαρίδης είναι από τους ανθρώπους που γνωρίζει πολύ καλά την ελληνική οικονομία, αφού είχε συνεργασία και συχνή επικοινωνία με σημαντικούς Έλληνες οικονομολόγους, με πολιτικούς που είχαν χρηματίσει υπουργοί Οικονομικών και από τα δύο μεγάλα κόμματα, αλλά και με τραπεζίτες. Στο ερώτημα, εάν μετά τα σκληρά μέτρα που πήρε η κυβέρνηση ξέφυγε από τον κίνδυνο της χρεοκοπίας και εάν, κατά τη γνώμη του, απαιτηθούν και άλλα μέτρα ώστε να εξασφαλιστούν και οι υπόλοιπες δόσεις του δανείου, είπε: «Νομίζω ότι η κυβέρνηση πάει καλά όσον αφορά την εφαρμογή του μνημονίου. Κάνει καλή δουλειά. Δεν νομίζω ότι υπάρχει πλέον κίνδυνος χρεοκοπίας. Χρειάζεται όμως να γίνουν κάποιες αλλαγές. Αλλαγή κυρίως πολιτικής. Και πρέπει η αλλαγή αυτή να γίνει άμεσα, τώρα. Τώρα που βράζει το σίδερο, διαφορετικά θα είναι αργά...».
«Συρρίκνωση στο Δημόσιο»
Τι είδους αλλαγές, όμως, πρέπει κατά τη γνώμη του να γίνουν; Να συρρικνωθεί, λέει αμέσως, χωρίς δεύτερη σκέψη, ο δημόσιος τομέας. «Ο δημόσιος τομέας θα πρέπει να είναι μικρός, ευέλικτος, όπως συμβαίνει σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Και δεν ομιλώ ότι πρέπει να γίνουν απολύσεις. Αλλά να δοθούν κίνητρα στους δημοσίους υπαλλήλους να στραφούν προς άλλες κατευθύνσεις στον ιδιωτικό τομέα».
«Να υπάρξουν αυστηρές ποινές για τους φοροφυγάδες»
Πώς η Ελλάδα όμως έφτασε ώς εδώ; Κατά τον κ. Πισσαρίδη, πέραν του διογκωμένου δημόσιου τομέα και των ρουσφετιών που έγιναν απ΄ όλες τις κυβερνήσεις, η φοροδιαφυγή και η διαφθορά ήταν οι κύριες αιτίες που έφεραν την Ελλάδα σ΄ αυτή την τραγική κατάσταση: «Πρέπει να υπάρξουν αυστηρές ποινές (penalties) για τους φοροφυγάδες. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, όπως δεν πρέπει να συνεχιστεί και κάτι άλλο». Εάν υπήρχε νόμπελ για... φακελάκι, η χώρα μας θα ήταν σίγουρα υποψήφια, αφού το φακελάκι έγινε θέμα συζήτησης και κριτικής μεταξύ και κάποιων κατόχων Νόμπελ! «Πολλές φορές τελευταίως ακούω από συναδέλφους μου τη λέξη “φακελάκι” και πραγματικά ντρέπομαι. Τη λέξη αυτή την ακούς πλέον συχνά στο εξωτερικό, όταν αναφέρονται στην Ελλάδα. Ακόμα και σε συγγενή μου, που πήγε σε ένα νοσοκομείο στην Αθήνα, του ζήτησαν 1.000 ευρώ φακελάκι για μια εξέταση. Απαράδεκτο για μια ευρωπαϊκή χώρα. Θα πρέπει η κυβέρνηση να τιμωρεί αυστηρά τέτοια φαινόμενα».
Το Νόμπελ Οικονομίας μοιράστηκαν εφέτος τρεις οικονομολόγοι, σε αναγνώριση της συμβολής τους στην ανάλυση των αγορών, σε σχέση με τις δυσκολίες εναρμόνισης προσφοράς και ζήτησης, ιδιαίτερα στον τομέα απασχόλησης. Ειδικά για την απασχόληση, ο κ.Πισσαρίδης υποστηρίζει ότι όσο πιο εντατικά αναζητούν εργασία οι άνεργοι, τόσο περισσότερες επιχειρήσεις είναι πιθανόν να προσφέρουν νέες θέσεις εργασίας, αφού θα είναι πιο εύκολο να καλυφθούν.
Έχει αποδείξει ότι η αύξηση της παραγωγικότητας αυξάνει και τη ζήτηση εργασίας, οδηγώντας τελικά στη μείωση της ανεργίας. Επιμένει, όμως, και στην αποτελεσματικότητα της ανώτερης εκπαίδευσης.
sigmalive.gr,
thanks to loukas
johnnylzep
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου