Reunion λοιπόν.Δέκα χρόνια μετά.Σχέδον τα ίδια άτομα,σχεδόν ίδιες φιγούρες,απουσίες δικαιολογημένες, αδικαιολόγητες και απουσίες που ακόμα δεν μπορώ να αποδεκτώ.Μερικές φιγούρες έκπληξη,μη αναγνωρίσιμες.Ονόματα γνωστά ακούγονταν και έρχονταν εικόνες από το παρελθόν.Εικόνες από το διάλειμμα, από την τάξη,από το προαύλιο,απο το σχολείο.Και μαζί τους αναμνήσεις παιδικής ηλικίας,δηλαδή αναμνήσεις ζωής. Κλεφτές ή και καρφωτές ματιές έριχνε ο ένας στον άλλο.Οι παρέες διαμορφώθηκαν περίπου και όπως στο σχολική τάξη, σαν πυρήνες με διαρροές από τη μια παρέα προς την άλλη ώστε να δει ο καθένας με τα μάτια του τους παλιούς συμμαθητές.Λίγα γρήγορα νέα δέκα χρόνων και ποτάκι και ξαφνικά ζούσαμε σε μια παράλληλη πραγματικότηατα και είχαμε γίνει πάλι teens.Είχαμε γυρίσει δέκα χρόνια πίσω, μέσα σε μερικά λεπτά.Η πόρτα του μαγαζιού στη μέση της πλατείας ήταν η πύλη στο χρόνο γιατί ο χώρος και οι ήρωες ήταν ίδιοι.Σχέδον ίδιοι,με απουσίες που δεν μπορώ ακόμα να δεκτώ.Απουσία παρουσία γιατί μέσα από μας, ήταν όλοι εκεί...όλο το βράδυ μέχρι το πρωί.
Σας ευχαριστώ!
Με την ελπίδα να μην περάσουν άλλα δέκα χρόνια
kat_
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου