ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΔΩΝ ΔΙΝΟΥΝ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΔΙΑΣΗΜΕΣ ΘΗΛΥΚΕΣ ΠΑΡΟΥΣΙΕΣ Γυναίκες γυµνές. Γυναίκες που εργάζονται. Γυναίκες στο µπάνιο. Καθιστές ή ξαπλωµένες. Στο φως του ήλιου ή ενός κεριού. Νέες ή µεγαλύτερες. Λάγνες ή άγριες. Ολες τους µούσες πηγή έµπνευσης και νήµα που συνδέει δηµιουργούς που δεν συναντήθηκαν ποτέ. Είναι εκείνες που έκαναν τον Πάµπλο Πικάσο και τον Σαλβαντόρ Νταλί, τον Ανρί Ματίς και τον Τουλούζ Λοτρέκ, τον Γιάννη Μόραλη και τον Σπύρο Βασιλείου να πιάσουν τον χρωστήρα και να αποτυπώσουν τη µορφή τους στον καµβά. Και τελικώς είναι εκείνες περισσότερες από 90 που δίνουν φθινοπωρινό ραντεβού στο Θησείο:..
στο µικρό και δραστήριο Μουσείο Ηρακλειδών, για την έκθεση «Η Γυναίκα ως Μούσα, 1900-1950», λίγο προτού µια άλλη διάσηµη θηλυκή παρουσία κλέψει την παράσταση: η «Κραυγή» του Εντβαρντ Μουνκ, η οποία αναµένεται για την έκθεση-αφιέρωµα στον νορβηγό καλλιτέχνη, που προγραµµατίζεται να ακολουθήσει.
Πώς όµως οι Μούσες από θεότητες του Κιθαιρώνα έφτασαν να είναι γυναίκες µε σάρκα και οστά; «Ο πρώτος που µετατρέπει σε µούσα µια πραγµατική γυναίκα είναι ο Δάντης», εξηγεί η επιµελήτρια της έκθεσης, Αλεξάνδρα Van der Staaij. «Εως τότε οι κυρίαρχες στην αρχαιότητα µούσες είχαν εξαφανιστεί κάτω από το βάρος της χριστιανικής θρησκείας που είχε µεταθέσει την πηγή της έµπνευσης στον Παράδεισο. Ο Δάντης ήταν ο πρώτος που µετέτρεψε σε µούσα του τη Βεατρίκη Πορτινάρι, µια κοπέλα που συναντούσε στον δρόµο και ήταν η αιτία, όπως έλεγε, για να ζει και να γράφει.
Εκτοτε οι γυναίκες διεκδίκησαν ισότητα. Η Εκκλησία άρχισε να αποδυναµώνεται, η Επιστήµη να κάνει άλµατα και η Τέχνη ειδικά στο πρώτο µισό του 20ού αιώνα να αλλάζει ριζικά. Ποτέ όµως παρ όλη τη θύελλα δεν έφθινε η δηµιουργία έργων τέχνης µε άξονα τη γυναίκα. Παρέµεινε µια πραγµατική µούσα για τους καλλιτέχνες».
Οι γοητευτικές και προκλητικές γυναίκες των καµπαρέ του Τουλούζ Λοτρέκ, οι πρωταγωνίστριες του σηµαντικότερου εκπροσώπου του Φωβισµού, του Ανρί Ματίς, οι σουρεαλιστικές του Σαλβαντόρ Νταλί, οι καµωµένες από ποικίλες γεωµετρικές φόρµες γυναίκες του κυβιστή Πάµπλο Πικάσο θα συναντήσουν µέσα από ακουαρέλες, παστέλ, σχέδια, λιθογραφίες και ξυλογραφίες (ανάµεσα σε έργα άλλων καλλιτεχνών) τα πρωτοποριακά για την εποχή τους έργα του Δηµήτρη Γαλάνη, τις από τις πρώτες στην Ελλάδα εξπρεσιονιστικές δηµιουργίες του Γιώργου Οικονοµίδη, αλλά και τη γυναίκα όπως την είδε αφαιρετικά ο Γιάννης Μόραλης ή νοσταλγικά ο Σπύρος Βασιλείου.
Δεν πρόκειται όµως όλες οι γυναίκες-µούσες να αποδειχθούν καλλονές. «Οι εξπρεσιονιστές, για παράδειγµα, δεν ενδιαφέρονταν να αποδώσουν την αντικειµενική πραγµατικότητα, αλλά να εκφράσουν τα συναισθήµατά τους και απεικονίζουν τη γυναίκα µε βίαιες γραµµές, έντονα περιγράµµατα και έντονα χρώµατα, µε αποτέλεσµα οι µούσες τους να έχουν άσχηµα χαρακτηριστικά και να εκφράζουν αγωνία», εξηγεί η κ. Van der Staaij.
Τα έργα προέρχονται από τις συλλογές του Μουσείου Ηρακλειδών, της Εθνικής Πινακοθήκης, της Αlpha Βank και από τις ιδιωτικές συλλογές των Γ. Οικονόµου και Χ. Λεοντιάδη.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=4586454
inglourious basterd...
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου