Όπως έλεγε ο μακαρίτης Ηundertwasser, ο εξαιρετικός αυτός αυστριακός αρχιτέκτονας και ζωγράφος, «χρωστάμε το κομμάτι πρασίνου που “έκλεψε” το κτίριό μας να το δώσουμε, όσο αυτό είναι δυνατόν, πίσω».
Η πιο προχωρημένη χώρα στον κόσμο στο θέμα της φύτευσης στις στέγες είναι η Γερμανία.Η χώρα δίνει μεγάλα οικονομικά κίνητρα για να γίνουν πράσινες οι στέγες των κτιρίων. Η Ιαπωνία ψήφισε νόμο και πλέον θα είναι υποχρεωτικό το φύτεμα των ταρατσών, ενώ στη Σκανδιναβία τα πανεπιστήμια ψάχνονται σε πειραματικές καλλιέργειες για τα πιο κατάλληλα είδη φυτών σε διάφορες συνθήκες (σκιά, έλλειψη νερού κ.λπ.), και οι τοπικές κοινότητες ενισχύουν τους ιδιοκτήτες σε κάποιο ποσοστό για την ίδια δουλειά. Στη Νορβηγία μάλιστα υπάρχει η μεγαλύτερη ίσως φυτεμένη στέγη στον κόσμο, με έκταση 26 στρεμμάτων!
Τα πλεονεκτήματα
Τα πλεονεκτήματά τους πάντως έχουν αναγνωριστεί πλέον από όλους: F Η θερμοκρασία στο εσωτερικό ενός κτιρίου με φυτεμένη στέγη μπορεί το καλοκαίρι να είναι από 3 ως και 10 βαθμούς χαμηλότερη.
F Τον χειμώνα ακτινοβολείται λιγότερη θερμότητα από το εσωτερικό προς τα έξω.
F Η μόνωση της στέγης που βρίσκεται κάτω από την «πράσινη» επιφάνεια προστατεύεται καλύτερα από τις υπεριώδεις ακτινοβολίες και τις αυξομειώσεις της θερμοκρασίας του αέρα.
F Εχεις δροσιά κατά τις νυκτερινές ώρες σε υδροπονικές φυτεύσεις εξαιτίας της εξάτμισης.
F Γίνεται εκμετάλλευση του νερού της βροχής για το πότισμα για κάποιους μήνες του έτους.
F Γίνεται φιλτράρισμα και συγκράτηση επιβλαβών ουσιών που βρίσκονται στον αέρα, ενώ οι ένοικοι αν κάθονται στη φυτεμένη ταράτσα, βρίσκονται σε ένα περιβάλλον πλουσιότερο σε οξυγόνο.
F Εχουμε απορρόφηση από τη φυτεμένη επιφάνεια ενοχλητικών ήχων. F Σε περίπτωση νεροποντής ένα μέρος του νερού απορροφάται, ενώ για το υπόλοιπο επιβραδύνεται η απορροή του και οι δρόμοι πλημμυρίζουν μερικές φορές λιγότερο, διότι το νερό φθάνει από τα διάφορα κτίρια στον δρόμο με μια διαφορά φάσης που μπορεί να αποβεί σωτήρια για την πόλη.
Δεν πρέπει να νομίζουμε ότι απλώς ρίχνουμε το χώμα στην ταράτσα, σπέρνουμε τους σπόρους και ποτίζουμε με κάποιο σύστημα που ρίχνει σταγόνες νερού και αυτό είναι. Σε μια πραγματικά καλά οργανωμένη φύτευση, επάνω από τη μόνωση στρώνεται ειδική μεμβράνη για επιπλέον προστασία από το νερό και την όποια υγρασία. Επάνω από αυτήν απλώνεται ένα δίχτυ για την προστασία του ριζικού πλέγματος των φυτών, αλλά και που εμποδίζει τις ρίζες να εισδύσουν μέσα στη μόνωση και να την καταστρέψουν. Στη συνέχεια, επάνω από ένα υπόστρωμα συγκράτησης υγρασίας και θρεπτικών στοιχείων, τοποθετείται ένα σύστημα από μικρές συνδεδεμένες μεταξύ τους πλαστικές θήκες, όπως αυτές για τα αβγά, όπου εκεί μέσα συγκρατείται το νερό της βροχής ή το νερό από το πότισμα τους θερινούς μήνες.
Το σύστημα αυτό έχει την ικανότητα να συγκρατεί, ανάλογα με την κατασκευή του, από 23 ως 40 λίτρα νερό σε κάθε τετραγωνικό μέτρο, αλλά και να παρέχει και εξαερισμό ώστε να μη σαπίσουν οι ρίζες των φυτών. Αν πέσει περισσότερο νερό, τότε αυτό φεύγει με το σύστημα απορροής. Επάνω από αυτές τις κυψέλες για τη συγκράτηση του νερού στρώνεται ένα διηθητικό φύλλο που αφήνει το νερό να περνάει αλλά όχι το χώμα και άλλα ανεπιθύμητα σωματίδια, αφού από πάνω του τοποθετείται ειδικό υλικό αρκετά ελαφρύ, πορώδες, με το σωστό Ρh και πλούσιο σε συστατικά απαραίτητα για την ανάπτυξη των φυτών που θα βάλουμε στη συνέχεια. Ολα αυτά δημιουργούν ένα στρώμα πάχους από 10 ως 20 εκατοστά.
Στη συνέχεια διαλέγουμε τα φυτά. Οσο το δυνατόν πιο ανθεκτικά και λιγότερο απαιτητικά σε νερό. Οχι γκαζόν, δηλαδή. Κατά προτίμηση φασκομηλιές, δεντρολίβανο, αλλά και πολλά φυτά με σαρκώδη φύλλα, ικανά να συγκρατούν νερό, όπως αυτά της οικογενείας Sedum, με ρίζες που δεν θέλουν να εισχωρούν βαθιά. Οσοι αντέχουν βέβαια προχωρούν ακόμη και σε δενδροφυτεύσεις, αυξάνοντας ανάλογα το πάχος του θρεπτικού υποστρώματος και τη φροντίδα.
ΤΕΣΣΕΡΑ ΚΑΤΑΠΡΑΣΙΝΑ ΒΗΜΑΤΑ
1. Φτιάχνουμε πρώτα τη θερμομόνωση της ταράτσας όσο μπορούμε καλύτερα, ανάλογα φυσικά και με την αντοχή της τσέπης μας. Μια θερμομόνωση όμως εντελώς ανεξάρτητη,ώστε αν κάτι δεν πάει καλά να μην έχουμε πρόβλημα.Λέμε μάλιστα στον άνθρωπο που κάνει τη μόνωση ότι θα επακολουθήσει φύτευση ώστε να μας ενημερώσει για τα μέτρα που σκοπεύει να πάρει για την καλή στεγανοποίηση της ταράτσας.Διότι τώρα θα μένει αρκετή υγρασία στο υπόστρωμα της φυτεμένης επιφάνειας.
2. Επειδή εδώ πρόκειται για παλαιότερα κτίρια,ρωτάμε κάποιον μηχανικό πρώτα για το ποιες μπορεί να είναι οι αντοχές της επιφάνειας που θα φυτευτεί.Αν είναι δυνατόν μια εκτίμηση να είναι σε κιλά ανά τετραγωνικό μέτρο,τόσο το καλύτερο.
3. Με βάση τα προηγούμενα,επιλέγουμε τον τύπο φύτευσης. Υπάρχουν γενικά τρεις τύποι. Ο Εκτατικός, ο Ημιεντατικός και ο Εντατικός. Σε γενικές γραμμές ο πρώτος αφορά επιφάνειες όπου δεν έχουμε εύκολα πρόσβαση συχνά και κυρίως δεν αντέχουν μεγάλα βάρη (όχι περισσότερα από 120 κιλά στο τετραγωνικό μέτρο) με κόστος κατασκευής κοντά στα 90 ευρώ το τετραγωνικό.Ο δεύτερος είναι για επιφάνειες που τις επισκεπτόμαστε πιο συχνά και θέλουμε πράσινο όλο τον χρόνο, αν είναι δυνατόν,και η επιφάνειά μας αντέχει βάρη από 100 ως και 270 κιλά στο τετραγωνικό μέτρο με κόστος περίπου 120 ευρώ το τετραγωνικό.Ο τρίτος τύπος είναι για όσους θέλουν να δουν ακόμη και δέντρα να μεγαλώνουν στην ταράτσα τους, αλλά χρειάζεται αδιάκοπη φροντίδα και αντοχή της επιφάνειας σε βάρη μεγαλύτερα από 270 κιλά στο τετραγωνικό μέτρο,με το κόστος να ανεβαίνει ίσως και επάνω από τα 140 ευρώ ανά τ.μ., ανάλογα με το πάχος του χώματος, που μπορεί να φθάσει και στο 1 μέτρο.
4. Αποφασίζουμε για το ποια φυτά μπορούν να φυτευτούν και να ευημερήσουν αφού ρωτήσουμε κάποιον γεωπόνο και όχι αφού δούμε διάφορες φωτογραφίες με παραδεισένιες φυτεμένες ταράτσες που υπάρχουν στη Γερμανία ή στον Καναδά.Χρειαζόμαστε φυτά ανθεκτικά στο δικό μας πολύ απαιτητικό,κυρίως το καλοκαίρι,κλίμα.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/
trepont
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου